Osmanlı Döneminde Arabistan'da Örtünme ve eve kapanma

Osmanlı Döneminde Arabistan'da Örtünme ve eve kapanma


İslam toplumunda kadına ilişkin Batı klişelerinde öne çıkan Örtünme ve eve kapanma, başlangıçta kentli seçkinlerin ayrıcalıklarıydı. Modernite öncesinde, kentli elitin Müslüman kadınlarını Avrupalı benzerlerinin çoğundan ayırt eden şey peçeydi; hepsinden demeye imkân yok, zira görece yakın geçmişe değin, birçok toplumdaki kadın ve erkeklerin çoğu bir tür başlık kullanıyordu. Peçe başlangıçta kadının iffetini koruyan bir araç olarak görülmüyordu Kur an özellikle bunu ifade etmez; aslına bakılırsa, kadının iffeti hakkında bir tek şunu söyler: “Mümin kadınlara da söyle: Bakışlarını indirsinler, iffetlerini korusunlar. Görünen kısımları müstesna olmak üzere, ziynetlerini teşhir etmesinler. Başörtülerini, göğüslerinin üzerine salsınlar' (24: 31). Gelgelelim, Hz. Muhammed’in kadınları, erken Müslüman topluluğu içindeki yüce konumlarının bir işareti olarak yüzlerini örten peçeler kullandılar. Akraba olmayan bir erkeğin, bu tür seçkin şahsiyetlerin açık yüzlerini görmesi saygısızlık kabul edildi. İslam, Bizans ve Sasani imparatorlukları gibi gelişmiş bir kentli kültürün mevcut olduğu alanlara yayıldıkça, peçe öncelikle, keçi sağmak veya tarlada çalışmak gibi süfli işler yapmasına gerçek olmadığının bir işareti olarak, karısını peçeli ve evde kapalı tutabilecek kadar zengin kocaları olan kentli seçkin kadınların bir âdeti olarak benimsendi. Kentli seçkinler genel olarak toplumun kültürel idealini belirlediğinden, peçe ve eve kapanma tüm sosyoekonomik katmanlardan insanlar için arzu edilir görünmeye başladı